Opis

Tu dwoje pisze jako Jedno, więc powinniśmy spodziewać się jakiejś pełni, naprawdę czegoś niezwykłego. Niezwykłego rzeczywiście, wiersze są oryginalne. I widzenie świata jakby odmienne od innych. Są wiersze uwrażliwione na brak prawdy, na jej wyraźny niedostatek, wiersze mówiące o dramatach współczesnych poprzez historyczne analogie. A tak w ogóle poezja ta to nieustający dialog między kobietą i mężczyzną. Ten dialog  to ( jak chciał Witkacy) rozmowa istotna. Są tu wypowiadane bardzo mądre rzeczy w niezwykłych poetyckich obrazach, jak to się dzieje w zakończeniu wiersza "Dotyk" - mówi kobieta: "nie ty jesteś niewidomy/ to mnie trzeba czytać brajlem". Osobną wartością tych wierszy jest ich "udany surrealizm". Bowiem Jan Siwmir łączy w poezji byty z odległych obszarów i  to okazuje się celne, trafne i poetycko prawdziwe. I odkrywcze. Zbigniew Jerzyna

O autorze

Jan Siwmir - nauczyciel z powołania, kryminalista z zamiłowania, poeta z wściekłości na rzeczywistość. W wolnej chwili ucieka w fotografię. Jest dwuosobowo różnopłciowy. Więcej na www.jansiwmir.com